سه قرن پیش، زنانِ اروپا از پوششی استفاده می‌کردن که شباهتی به امروزِ اونا نداره. حتی تا اوایلِ قرن بیستمِ میلادی هم، توی کشورهایی مثل آمریکا، انگلیس و آلمان قوانینِ سفت و محکمی روی پوشش افراد، خصوصاً زن‌ها اعمال می‌شد! مثلاً توی آلمان اگه دامن یا شلوارِ خانمی فقط کمی بالاتر از قوزک پا بود، مامورانِ گشتی باهاش برخورد می‌کردن. توی کشورهای دیگه هم از جمله آمریکا، مامورانی با عنوانِ پاسداران اصول اخلاقی، حتی توی سواحل هم پوشش افراد رو زیر نظر داشتن. جالبه بدونید خانم‌هایی که قوانین رو رعایت نمی‌کردن، با کامیون‌های مخصوصِ حملِ خلافکارها، به بازداشتگاه منتقل می‌شدن!

در کنار این قوانین و مقررات، کارهای غیر اخلاقی مثل تولید و فروشِ مشروب، یا رد و بدل کردنِ تصاویر مستهجن هم توی کشورهای غربی ممنوع بود. اما اواسط قرن بیستم، سرمایه‌دارهای صهیونیست با نفوذ به لایه‌های سیاسی این کشورها، تصمیم گرفتن تغییرات بزرگی ایجاد کنن؛ اینجا بود که فمینیسم یا همون جنبشِ حقوقِ زنان، ابزارِ این سرمایه‌دارها برای تغییر شد! موج اول تغییرها با اومدن شلوارِ بلومِر به بازار صورت گرفت؛ این شلوار بعد از مدتی به نماد فمینیست‌ها تبدیل شد و استفاده از اون، با رفتنِ خانم‌ها به کارخانجات، در زمان جنگ جهانی دوم افزایش پیدا کرد. البته بعد از اینکه جنگ جهانی دوم تموم شد، عده زیادی از زن‌ها دوباره شروع به استفاده از لباس‌های بلند و زیپ‌دارِ قبلی کردن که این موضوع باعث ناراحتیِ فمینیست‌ها شد.

بنابراین اون‌ها دست به کار شدن و با تبلیغ کردنِ مُد و لباس‌های جدید، مثلِ دامنِ کوچیکی که خانم مِری کوانت طراحی کرده بود، موج دوم رو راه انداختن. کم‌کم همزمان با تشویق خانم‌ها به برابری با مردها، پوشش‌هایی مثل کت شلوار یا کت دامن بین زنان رواج پیدا کرد؛ تا جایی که فمینیست‌ها پوشیدن لباس‌های بلند و گشاد رو خیانت به جنبش زنان معرفی می‌کردن. این فعالیت‌ها تا همین امروز هم در اروپا و آمریکا ادامه پیدا کرده و متاسفانه طبق آمار، زنانِ کشورهای غربی شاهد افزایشِ خشونت و آزارِ جنسی و پایمال شدنِ حقوقشون هستن!

به همین خاطر، حالا توی خیلی از جوامع، جنبش‌های زنانه برای مقابله با برهنگی و فساد اخلاقی به راه افتاده!