آزار و اذیت جنسی زنان در مکان‌های عمومی
آزار جنسی زنان در فضاهای عمومی انگلیس
بر اساس پژوهشی در سال ۲۰۱۴، حدود دو سوم (۶۳ درصد) از زنان انگلیسی ۱۸ تا ۲۴ ساله که به صورت مرتب در بارها، مشروب‌فروشی‌ها و کلوپ‌ها مشروبات الکلی مصرف می‌کنند، گزارش داده‌اند که در طول شب‌هایی که بیرون می‌روند، نوعی از تعرض جنسی را تجربه کرده‌اند. این گزارش تأکید می‌کند که مواجهه با چنین حوادثی، به ویژه در ساعات شب، می‌تواند عمیقاً ترسناک و آسیب‌زا باشد. یکی از زنان شاهد اینگونه روایت می‌کند:
«یک شب، دیروقت، زمانی که در حال برگشت از شیفت کاری خود بودم، به وسیله یک مرد تعقیب شدم. خیلی ترسیده بودم. وقتی داشت به من نزدیک می‌شد، برگشتم و بر سر او فریاد زدم و روی خود را برگرداندم و فرار کردم و موفق شدم به خانه‌‌ام برسم. شب بعد، برای رفتن به خانه، تاکسی گرفتم. متأسفانه در صندلی جلو نشستم و راننده تاکسی، پا و زانویم را لمس کرد و هنگامی که به مقصد رسیدیم و می‌خواستم کرایه را پرداخت کنم، سعی کرد مرا دست‌مالی کند.»
تجربه تلخ آزار جنسی زنان در ادینبورگ؛ از تعقیب تا فیلم‌برداری تحقیرآمیز
بی‌بی‌سی در گزارشی می‌گوید که 43 درصد از زنان در فضاهای عمومی انگلیس، از لمس و دست‌مالی آزار دیده‌اند. 28 درصد زنان گفته‌اند که با صحنه ناشایست برهنه‌نمایی مردان در برابر خودشان در ملأعام روبه‌رو شده‌اند. نیمی از زنانی که در نظرسنجی بی‌بی‌سی شرکت کرده‌اند، می‌گویند از بعضی مکان‌ها و بیرون‌بودن در بعضی از ساعت‌ها اجتناب می‌کنند تا در معرض آزار و حمله احتمالی قرار نگیرند. همچنین بی‌بی‌سی با چندین زن دراین‌باره مصاحبه کرده است، از جمله با دو دختر به نام سارا و رکسان.
سارا در مصاحبه گفت که پارسال، یک روز صبح، موقع رفتن به کلاس ورزش در ادینبورگ، یک مرد او را دنبال کرد، به بدنش دست زد و درحالی‌که می‌خندید، از واکنش او فیلم گرفت. او ادامه داد: «وقتی نوجوان بودیم و بیرون می‌رفتیم، عادت کرده بودیم متلک جنسی بشنویم. انگار مطلقاً حق‌شان است که تو را لمس کنند و با تو طوری حرف بزنند که کاملاً نامناسب است.»
دختری دیگر به نام رکسان که در این مصاحبه شرکت کرده، می‌گوید که دیگر از تنها راه‌رفتن احساس امنیت نمی‌کند. او حالا سعی می‌کند فقط در خیابان‌های اصلی، سگش را راه ببرد. رکسان می‌گوید «کفش‌های بدون پاشنه می‌پوشم تا بیشتر احساس امنیت کنم. سعی می‌کنم موهایم را دم‌اسبی یا مدل‌دار نبندم تا مهاجم نتواند به راحتی من را بگیرد.»
خشونت جنسی علیه زنان در حمل‌ونقل عمومی فرانسه؛ چالشی نگران‌کننده
اما این اتفاقات فقط مختص انگلیس نیست. گزارشی از رویترز درباره سرزمین عشق و اغوا، یعنی فرانسه بیان می‌کند که بیش از 220 هزار زن در طول دو سال اخیر، در وسایل حمل‌ونقل عمومی در کشور فرانسه، مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند. عجیب‌تر اینکه، در نظرسنجی انجام‌شده به وسیله رویترز که در اکتبر منتشر شده، پاریس به عنوان سومین شهر دوستدار زنان و چهارمین شهر با کمترین خطر خشونت جنسی، رأی آورده است. اما با وجود این، افراد بسیاری در شبکه‌های اجتماعی گفته‌اند که تعرض جنسی همچنان رواج دارد.
صبحان دولینگ در توییتر، درحالی‌که درباره اقامتش در پاریس به عنوان یک دانشجو صحبت می‌کند، اظهار داشته است: «در مترو، به وسیله دو مرد که در حال خندیدن بودند، دست‌مالی شدم. آن‌ها روی من تف کردند و من را هرزه خواندند». طبق مطالعات انجام‌شده، بیشتر موارد تعرض جنسی، زمانی اتفاق افتاده که اتوبوس در حال حرکت بوده و قربانیان قادر به فرار نبوده‌اند.
آزار جنسی زنان در خیابان‌های آمریکا
پژوهش‌ها در آمریکا نشان داده‌اند که ۵۹ درصد از زنانی که به تنهایی در کوچه قدم زده‌اند، همیشه یا اغلب اوقات، احساس ناامنی داشته‌اند. تقریباً شش نفر از هر ده زن (۶۱ درصد) گفته‌اند که به منظور جلوگیری از تعرض جنسی، اقدامات احتیاطی منظمی انجام می‌دهند؛ مانند اجتناب از بیرون‌رفتن در زمان‌های خاصی از شبانه‌روز.
پرسش بزرگ: جهان‌اول یا جهان‌سوم، کجا امن است؟
این گزارش‌ها از کشورهای به ظاهر پیشرفته، این پرسش را برمی‌انگیزد: اگر وضعیت در لندن، پاریس و نیویورک چنین است، وضع زنان در قاهره، توکیو، مکزیکوسیتی یا دهلی چگونه است؟ در شهرهایی مانند ابوجا، بوگوتا، ریو دو ژانیرو و مانیل چه می‌گذرد؟ آمارها نشان می‌دهد که خشونت جنسی پدیده‌ای جهانی است و زنان در سراسر جهان، بی‌پناه و آسیب‌پذیر باقی مانده‌اند.
البته در بعضی حوزه‌ها مثل سیستم حمل‌ونقل عمومی، زنان در برخی کشورهای جهان اول بی‌پناه‌تر از کشورهای جهان سوم هستند چراکه برای فرانسه و انگلیس در نظر گرفتن واگن اختصاصی به بانوان در مترو برای پیشگیری از آزار جنسی، شکستی مفتضحانه برای شعار آزادی و ارزش های تمدنی لیبرالیسم محسوب شده و از آن اجتناب می‌کنند. اما در برزیل و ژاپن و مصر و سایر کشورها که مهد ارزش‌های تمدنی غرب نبوده و صرفاً به طور موقت میزبان برخی از آن‌ها هستند، مطالبه بانوان برای ایجاد فضاهای اختصاصی برای پیشگیری از آزار جنسی از طرف دولت‌ها مورد پذیرش قرار گرفته و تا حدودی مانع از آسیب دیدگی بیشتر زنان در اماکن عمومی شده است.
حال این سؤال مطرح می‌شود: آیا بحث آزار و اذیت و تعرض علیه زنان، به خیابان‌ها، معابر عمومی، حمل‌ونقل عمومی، شب‌ها، مکان‌های بدون امنیت و محیط‌های باز و افراد خلافکار محدود می‌شود؟ اگر ما شروع به امن‌سازی و تأمین امنیت کنیم، برای مثال، بازرسی‌ها را افزایش دهیم و شهرها را به دوربین مداربسته مجهز کنیم، به‌طوری‌که هر منطقه عمومی به حد عالی حفاظتی برسد، این مسئله حل خواهد شد؟ صراحتاً می‌توان گفت جواب این سؤال، منفی است؛ زیرا حتی در امنیتی‌ترین و حفاظت‌شده‌ترین و عالی‌ترین مکان‌ها، آزار و اذیت و تعرض علیه زنان وجود دارد. در مطلب بعدی، پینک فکت گزارشی از آزار و اذیت جنسی زنان در مکان‌های سیاسی، نظامی و امنیتی را ارائه می‌کند.
بدون دیدگاه