گزارش فایننشال تایمز از واگن‌های بانوان در مترو سراسر دنیا

«چیکان» یا دستمالی زنان، در قطارهای شلوغ حومه ژاپن، به عنوان یک جرم به قدری رایج است که باعث شده از زمان بازگشت واگن‌های ویژه بانوان به خط کیئو توکیو در سال ۲۰۰۰، این واگن‌ها به بسیاری از خطوط ریلی کشور، به ویژه در ساعات شلوغی، گسترش پیدا کنند. واگن‌های ویژه بانوان محبوبیت گسترده‌ای دارند و اکثر مردان و زنان در نظرسنجی‌ها از آن حمایت می‌کنند، اگرچه شکایت رایج این است که برای برابری، باید واگن‌های ویژه مردان نیز وجود داشته باشد.
درحالی که آمار جرائم درباره اینکه آیا این واگن‌ها موارد مزاحمت را کاهش داده یا خیر، شواهد نسبتاً کمی ارائه می‌دهند، با این حال، شرمساری مردی که اشتباهی وارد یکی از آن‌ها می‌شود را باید شخصاً تجربه کرد تا به طور کامل درک شود. این ایده که واگن‌ها نشانه شکست طرح و شکست تلاش‌ها برای پایان دادن به دستمالی علیه زنان است، در ژاپن وجود ندارد.
یکی از دلایل اینکه آمارها چیزی را نشان نمی‌دهند، این است که واگن‌های ساعات شلوغ در برخی خطوط به قدری پرازدحام هستند که اثبات یا رد هویت مجرم تقریباً غیرممکن است. فیلم محبوب ۲۰۰۶ با عنوان «اما من این کار را نکردم»، تلاش‌های مذبوحانه مرد جوانی را روایت می‌کند که به دستمالی یک دختر دبیرستانی در قطار متهم شده است و می‌خواهد بی‌گناهی خود را ثابت کند. همچنین از صحنه‌های رایج در قطارهای توکیو، مردی است که با دو دست به میله آویزان چسبیده تا متهم به رفتار ناشایست نشود؛ لذا واگن ویژه بانوان ایمنی نسبی را برای هر دو جنس فراهم می‌کند.
یک زن از حس خوب راحتی و اعتماد موجود در واگن ویژه بانوان می‌گوید، جایی که می‌توان بدون نگرانی آرایش کرد. او می‌گوید: «ترجیح می‌دهم حق انتخاب داشته باشم. این بهتر از آن است که مجبور باشم در تمام مسیر تا محل کار، صورتم زیر بوی بد بغل یک مرد باشد.»
-خبرنگار رابین هاردینگ، توکیو