ظلم به زنان هند توسط امپریالیسم غربی
زنان هند و استعمار بریتانیا
امپریالیسم غربی، به ویژه کشورهای بریتانیا و آمریکا، از زنان و مسائل زنان به عنوان ابزاری برای توجیه حضور استعماری خود در شبه قاره هند و شرق، استفاده کردند. بریتانیا و آمریکا در تلاش برای به تصویر کشیدن برتری نژادی، فرهنگی و تمدنی خود بر شرق، از طریق ساختن روایتهای ساختگی درباره هند، به ویژه در حوزه زنان بودند.1 عجیب به نظر میرسد اما آنها در قالب شرقشناسی، چهره شرقیها را به عنوان افرادی عقبمانده، فقیر و محتاج نشان میدهند. در این روایتها مردم، مخصوصاً زنان شرقی، نظراتشان برای دولت مهم نیست و جایی برای اظهارنظر ندارند.2 آنها زنان شرقی را بیعقل، حقیر و زیر سلطه مرد شرقی میبینند. شدت و میزان تولید این تصویر ذهنی به قدری بود که حتی فمینیستهای حامی استقلال هند نیز به حضور بریتانیا برای نجات زنان رضایت دادند.3
تصویرسازی مطبوعات غربی از مردم هند
افرادی نیز دنبال توجیه کردن حضور امپریالیسم در هند بودند. درباره این موضوع باید گفت بزرگترین و تأثیرگذارترین فمینیستی که امپریالیسم بریتانیا در هند را توجیه کرد، خانم کاترین مایو، نویسنده آمریکایی با کتاب «مادر هند» بود. ماری دالی نیز، از شاگردان وفادار مایو بود که با کتاب «زنان و اکولوژی(Gyn/ecology)» همین روایت را بازتولید کرد.4 پس از انتشار گسترده کتاب مادر هند، تصورات جدیدی در افکار مردم بریتانیا شکل گرفت.5 اینطور گفته شد که زنان هندی تبدیل به افرادی ستمدیده و قابل ترحم شدهاند؛ زن هندی به عنوان «برده، حقیر و نیازمند نجات» نشان داده شد.6 این اتفاق باعث شد که تمام افراد با طبقهبندی متفاوت در جامعه بریتانیا، حتی مخالفین سرسخت امپریالیسم تحت تاثیر قرار گیرند.
مجلات فمینیستی در اوایل قرن بیستم7، به طور مستمر با همین فرمول، روایتهای دروغین را بازتولید کردند و عملاً توجیه امپریالیسم بریتانیا در افکار مردم با موفقیت انجام شد.8 روایت دیگر این بود که مردم هند غمگین و حقیرند و این ویژگی در تمام طول تاریخ باقی خواهد ماند.9و10 از منظر غربی، ذهن شرقی نمیتواند «روح دموکراسی» را درک کند.11و12
تحریف تاریخ جنبشهای زنان هند
جریان استعماری، تلاش داشت که تمام فعالیتهای عظیم سیاسی زنان هندی، از جمله ایفای نقش در استقلال هند را تغییر دهد.13 سال ۱۹۲۷، کاترین مایو به تحقیر تاریخ فعالیتهای سیاسی زنان پرداخت که پس از آن بزرگترین و اصلیترین عامل جنبش زنان هند یا همان «کنفرانس زنان در سراسر کشور(All India Women’s Conference)» شد. به دیگر فعالیتهای مایو میتوان به انکار کردن انجمن زنان هندی که برای گرفتن حق رای و در سال 1917 تاسیس شده بود، اشاره کرد. این انجمن حتی کمپینهایی را علیه پوردا(Purdah) (پردهنشینی زنان به صورت تفکیک جنسیتی و حجاب)، ازدواج کودکان و ظلم به بیوهها در بین طبقات مرفه راهاندازی کرده بود.14
سوء استفاده از موضوع ازدواج کودکان و ظلم در حق زنان
امپریالیسم بحث ازدواج کودکان را مورد استفاده خودش قرار داد، که در کتاب مایو شدیداً این مورد حس میشد. سرانجام در سال 1929 در هند، قانونی علیه آن تصویب شد که عملاً هیچ وقت اجرا نشد و تنها کارکرد آن برای افکار عمومی بریتانیا و توجیه حضور استعماری بریتانیا در این کشور بود.15 این مورد در هند، باعث خشم مردم مخصوصاً زنان هندی شد.16
مجله بریتانیایی «New Statement» درباره کتاب خانم مایو با عنوان مادر هند، مطلبی بر ضد ملیگرایی هندی مینویسد:
این کتاب یک حمله به مجموعه نظام اجتماعی هند در تمام جنبههای آن است و عملاً یکی از قدرتمندترین دفاعیاتی است که تا کنون برای حضور بریتانیا (در هند) نوشته شده است. هرکس هند را دیده باشد از شرارتهای هندوئیسم، ازدواج کودکان، رذیلتهای جنسی، عادات کثیف شخصی، حتی در تحصیلکردهترین طبقات آن آگاه است؛ برای مثال شدت تحقیر زنان هندو بهگونهای است که شما مانند آن را حتی در بین وحشیهای آفریقایی یا استرالیایی نمیبینید! مایو به درستی استقلال هند را بیهوده میخواند و انجام آن را جرم میداند.17
امپریالیسم و طعمهای به نام ساتی
ساتی، که به عنوان سوتی(Sati یا suttee) هم شناخته میشود، عمل وحشتناک و بیهودهای است که در یک مراسم مذهبی در هندوئیسم انجام میشود. طی این مراسم، زنی بیوه، بر روی آتش خاکسپاری شوهرش خودش را نیز میسوزاند و قربانی این رسم میشود. از قرن شانزدهم، این آیین، توسط مردم هند ممنوع اعلام شد.18اما در اوایل قرن نوزدهم، کمپانی هند شرقی بریتانیا، به منظور توسعه سلطه خود بر هند، از این عمل چشمپوشی کرد و اجازه اجرای آن را داد.19 البته باید توجه داشت که این رسم معمولی نیست و در فرهنگ بخش کوچکی از هندوها در طبقات بالای جامعه هند وجود داشت.20
در کتاب «فمینیسم، امپریالیسم و شرقشناسی: چالش زنان هندی»، نویسنده نظر یک فمینیست امپریالیست را توضیح داده و نقد میکند. او میگوید که دالی با تصویری از یک زن هندی به عنوان قربانی در سطح جهان، اشتباهات گذشته (فمینیستهای امپریالیست) را تکرار میکند. او هیچ توجهی به مقاومت زنان هند در برابر مراسم هولناک ساتی، ازدواج کودکان، یا هر یک از رسوم مردسالارانه دیگر که به نام مذهب بر زنان هندی انجام میشود، ندارد!21
ماماهای هندی مورد اتهام امپریالیسم غربی
درباره سنت ماماهای هندی، شایعاتی منتشر شده بود. فمینیستهای امپریالیست بدون داشتن منابع موثق، ادعا میکنند که هندیها از شیوههای نادرستی برای به دنیا آوردن بچهها استفاده میکنند. آنها، ماماهای هندی را «کثیفترین(Filthiest)» و «نادانترین(The most ignorant)» افراد خواندند. در حالی که ماماهای هندی به شیوههای سنتی خود باور داشتند. فمینیستها، برخلاف پزشکان غربی معتقدند این که زنان باردار برای زایمان باید به پشت دراز بکشند عملی اشتباه است. البته، پزشکان غربی در زمینه مامایی با مشکلاتی از قبل مواجه بودند. در واقع، اینجا نیز با نفوذ شرقشناسی در میان پزشکان غربی مقابله میکنیم. آنها بیماریهای هندی را “تهدید جهانی” و طبسنتی هند را به طور کامل باطل اعلام کردند.22 اما اکنون، از تعداد زیادی از این شیوههای سنتی، پس از سالها توسط علم پزشکی بررسی و تایید شده است.
چاندان آرون، عضو ارشد انجمن سلامت داوطلبانه هند در پایتخت این کشور و متخصص طب گیاهی، بیان میکند: «رژیم غذایی که در دوران بارداری توسط ماماهای هندی توصیه میشود، به صورت صحیح اجرا میشود.23 جالب است که مایو در کتابش هیچ آمار، شواهد یا تحقیقی برای اثبات ادعاهایش در مورد مادران هندی به ما نمیدهد.»24
در طول تاریخ این دروغهای رسانهای به طور وسیعی در چین25، ژاپن26، آفریقا، استرالیا و سایر مناطق دنیا رخ داده است. هدف این روایتهای ناقص و فریبنده، حذف تاریخ جنبش زنان در جوامع غیر غربی و به جای آن، بزرگنمایی و تمجید از زنان آمریکایی که در واقع نمایندگان امپراتوری غرب هستند، به عنوان رهبر زنان جهان است.
منابع:
- 1. See, for example, Lata Mani (1989) Contentious traditions: the debate on sati in colonial India, and Uma Chakravarti (1989) Whatever happened to the Vedic Dasi? Orientalism, nationalism and a script for the past, in Sangari & Vaid, Recasting Women
- 2. Said, Edward W. (2003). Orientalism. Penguin Classics, p. 208
- 3. Barbara N. Ramusack, "Cultural missionaries, maternal imperialists, feminist allies: British women activists in India, 1865–1945", Women's Studies International Forum, Volume 13, Issue 4, 1990, pp. 309-321
- 4. Mary Daly, Gyn/Ecology: the Metaethics of Radical Feminism, Beacon Press: Boston: 1978
منابع:
- 5. Helen Callaway & Dorothy Helly (1992) Crusaders for empire: Flora Shaw/ Lady Lugard, in Nupur Chaudhuri & Margaret Strobel (Eds) Western Women and Imperialism: complicity and resistance, pp. 79-97 (Bloomington: Indiana University Press)
- 6. Antoinette Burton (1992) 'The white woman's burden', in Chaudhuri & Strobel, Western Women and Imperialism, p. 145
- 7. Women’s Suffrage Journal and Votes for Women Journal
- 8. Mayo, Mother India, p. 24
- 9. Ibid, p. 29
- 10. Ibid, p. 38
- 11. Ibid, p. 181
- 12. Ibid, p. 269
- 13. Burton, ‘The white woman’s burden’
- 14. Veena Mazumdar (1976) The social reform movement in India, in B. R. Nanda (Ed.) Indian Women: from purdah to modernity (New Delhi: Vikas)
- 15. Mrinalini Sinha (1987) Gender and imperialism: colonial policy and the ideology of moral imperialism in late nineteenth century Bengal, in Michael Kimmel (Ed.) Changing Men (London: Sage).
- 16. See, for example, Mahatma Gandhi (1927) A drain inspector’s report, Young India, 15, September; J. J.Cornelius (n.d.) What is wrong with ‘Mother India’, in What India Thinks of ‘Mother India’ (New York: Publisher unknown); C. S. Ranga Iyer (1928) Father India: a reply to Mother India (New York: Louis Carrier & Co).
- 17. New Statesman & Nation (1927) India as it is, 16 July
- 18. Asher, Catherine B.; Talbot, Cynthia (2006), India before Europe, Cambridge University Press, pp. 268
- 19. Sharma, Arvind (2001). Sati: Historical and Phenomenological Essays.: p19-21
- 20. Catherine B. asher, Cynthia Talbot,India before Europe,p214
منابع:
- 21. فمینیسم، امپریالیسم و شرق شناسی: چالش زنان هندی
- 22. Mayo, Mother India, chs 27, 28
- 23. سخنان مایو درباره رژیم غذایی تجویزی ماماهای هندی
- 24. Mayo, Mother India, p. 34
- 25. Daly, Gyn/Ecology, p. 4
- 26. Audre Lorde (1981) An open letter to Mary Daly, in Cherrie Moraga & Gloria Anzaldua (Eds) This Bridge Called My Back: writings by radical women of color (New York: Women of Color Press).
بدون دیدگاه