وضعیت زنانِ افغانستان توی قرنِ 19 میلادی تقریباً هیچ شباهتی به امروزِ اونها نداره. درسته! برخلاف اون چیزی که تا حالا درباره زنانِ افغان شنیدیم، حدودِ ۷۰ سال پیش، نیــمی از دانشجویانِ دانشگاه‌های افغانستان رو دخترها تشکیل می‌دادند. همچنین ۷۰ درصد از معلمین، ۳۰ درصد از کارمندان و 40 درصدِ پزشکان افغانستانی زن بودند. به این آمار، حضورِ زنان توی پست‌های مهم سیاسی و پارلمانِ این کشور رو هم اضافه کنید.
اما با گذشت چند دهه، موضوعی که برای افغانستان دردسرساز شد، روابط مثبت با شوروی بود. روابطی که ایالات متحده رو به عنوان یه قدرت امپریالیستی ناراضی می‌کرد. به همین خاطر دولت آمریکا شروع به حمایت از گروه‌های افراطی در افغانستان کرد. بنابراین گروه‌های تندرو مثل طالبان و القاعده که توسط آمریکا مسلح شده بودند، دست به ایجاد ناامنی و مخالفت با حکومت زدند. این هرج و مرج، در کنار حادثه 11 سپتامبر، حمله‌ی ایالات متحده به افغانستان رو رقم زد!
دولت آمریکا برای اشغال افغانستان دو ادعای اساسی داشت: مقابله با تروریسم و دفاع از حقوق زنانِ افغان، در برابر گروه‌های تندرو! در واقع ارتش آمریکا به جنگ دشمنی اومد که خودش اونو ساخته بود.
ایالات متحده برای حضورش توی افغانستان، تبلیغات گسترده‌ای رو در مورد وضعیت بدِ زنان افغانی انجام می‌داد. نکته جالب اما اینجاست که همزمان، اقداماتِ دولت جورج بوش علیه زنان آمریکا زبونزد شده بود. دولت بوش برنامه‌های فمینیستی در آمریکا رو رها کرد و حتی دفتر زنان توی کاخ سفید رو بست! به دلیل همین دوگانگی، اساتید دانشگاه‌های آمریکا، مسئله حقوق زنان رو بهانه‌ای برای غارت منابعِ افغانستان دونستن!
البته ایالات متحده بعد از قدرت گرفتنِ طالبان و گسترشِ اعتراضاتِ ضدِ جنگ، مجبور به خروج از افغانستان شد، اما ثمره ۲۰ سال حضورِ آمریکا برای زنان و دخترانِ افغانی، یه فاجعه واقعی بود…
حالا طبق آمار، تعداد حملات تروریستی توی این کشور بیش از صد برابر شده و فقر به ۵۵ درصد رسیده. شرکت‌های آمریکایی هم توی این ۲۰ سال، حدود 17 میلیارد دلار سرمایه مردم افغان رو طی پروژه بازسازی افغانستان، هدر دادن. واشنگتن‌پست گزارش داد که اقدامات ۲۰ ساله آمریکا توی افغانستان، نتیجه کاملاً معکوس داده و حالا زنانِ این کشور، بیشتر از قبل گرفتار هستن!
ظلم به زنانِ افغان…