مصر و مردم مسلمونش توی قرن نوزدهم درگیر استعمار بریتانیا بودند و حتی بعد از سقوط شاهنشاهی و تغییر نظام سیاسی‌شون، همچنان به غرب و آمریکا وابسته موندند. اما وجه اشتراک این دو دوره، سوءاستفاده قدرت‌های خارجی از حقوق زنان مصری برای رسیدن به اهداف خودشون بود. داستان اونجایی غم‌انگیز میشه که بدونیم این مسئله تا همین امروز در این کشور وجود داره. زنان مصر همچنان گرفتار دوگانگی اسلام‌گرایی و سِکولاریسم هستند و قدرت‌های امپریالیست با دامن زدن به این اختلاف، منافع خودشون رو تامین می‌کنند! نقطه اوج تغییرات مصر توی اتفاقات سال 2011، با عنوان بهار عربی یا بیداری اسلامی به چشم میاد. مردم مصر که از دیکتاتوری 30 ساله حُسنی مبارک خشمگین بودن، با یه انقلاب بزرگ، موفق شدن اون رو کنار بزنند و یه دوره جدید رو شروع کنند. انقلابی که زنان مصر، نقش زیادی توی شکل‌گیری اون داشتند.

با سقوط مبارک، انقلابیون مصری که عمدتاً مسلمان بودن، با برگزاری انتخابات، محمدمُرسی رو از جبهه اِخوانُ‌المسلمین به ریاست جمهوری رسوندند. اتفاقی که یه پیروزی بزرگ برای مصری‌ها به حساب میومد. اما طبیعتاً قدرت‌های غربی به رهبری آمریکا از این وضعیت راضی نبودند و به همین دلیل، موج جدیدی از اعتراضات رو با تحریکِ جمعیت غربگرای مصری به راه انداختند. اصلی‌ترین دلیل این حرکت، اختلافات موجود بر سر مسائلی مثل حجاب بود. ناگفته نماند که لابه‌لای این اتفاقات، سلبریتی‌ها هم دست به تفرقه‌افکنی زدند. از وزیر فرهنگ گرفته تا بازیگر و کارگردان، حتی بعضی از روزنامه‌نگارا، زنان محجبه رو عقب‌مونده معرفی کردند! با ادامه این روند، درگیری‌های زنان بی‌حجاب و باحجاب توی مکان‌های عمومی مصر، کم‌کم برای همه عادی شد.

درست حدس زدید! در کمال ناباوری، عاقبت این اعتراضات، کودتای نظامی و سقوط رئیس‌جمهور منتخب مصر بود! خیلی ساده بگم، بخشی از مردم، به دست خودشون دولت دموکراتیک رو پایین کشیدند و مصر رو به دیکتاتوری برگردوندند! به این ترتیب، دیکتاتورِ نظامی ژنرال اَلسیسی با پشتیبانی ایالات متحده به قدرت رسید. در نهایت باید به این سؤال جواب بدیم که آیا زنان مصری توی این بحران‌ها به حقوق خودشون رسیدند، یا فقط بازیچه قدرت‌های سیاسی شدند؟