سال 1936، وقتی که روستای بُقعه اَلغَربیه توسط انگلیسی‌ها بمبارون شد و همه مردان روستا به اسارت دراومدن، زنان و بچه‌های فلسطینی دست به دست همدیگه دادن و برای آزاد کردن اعضای خونوادشون، شبانه به پادگان نظامی حمله کردن؛ در حالی که هیچ سلاحی بجز سنگ، توی دستاشون نداشتن!
داستان شجاعت زنان فلسطینی به همینجا ختم نمیشه! اونا از همون ابتدای اشغال نظامی کشورشون، با برگزاری تظاهرات و تاسیس انجمن‌های مختلف، مشغول فعالیت اجتماعی علیه دشمن شدن. جالبه بدونید که خانم‌های فلسطینی توی مقاطعی دست به اسلحه هم شدن، مثل تشکیل گروه زَهرات اَلاُقوان، که حدودِ 10 سال، مشغول مبارزه بود! زنان فلسطینی تنها یک مادر، همسر یا خواهر نبودن! اونا حتی با فروش طلا و جواهرت‌شون، رزمنده‌ها رو با سلاح، غذا، و لباس گرم پشتیبانی کردن… اما نکته تاسف‌برانگیز اونجاست که تشکیلات خودگران فلسطین، همواره زنان رو نادیده گرفته و هرگز اجازه ورود اونا به عرصه‌های مهم سیاسی رو نداده. توی سال ۱۹۹۳ با عادی‌سازی روابط با اسرائیل، این تشکیلات زنان فعال فلسطینی رو از مبارزه ناامید کرد و به تدریج جلوی فعالیت اونا رو گرفت!…
حالا اما به گواه همه سازمان‌های بین‌المللی، زنان و کودکان فلسطینی در بدترین شرایط ممکن زندگی می‌کنن. کشته و آواره شدنِ اونا تبدیل به یه اتفاق روزمره شده و حتی از حقوق اولیه هم برخوردار نیستن! حتماً می‌دونید که طی 75 سال اشغالگریِ اسرائیل، میلیون‌ها نفر آواره و هزاران زن و کودک به قتل رسیدن! همچنین طبق آمار، از سال‌ 1967 تا امروز، بیشتر از 10 هزار زن فلسطینی به دست نیروهای اسرائیل بازداشت شدن. اونا در شرایطی کاملاً غیرانسانی تحت شکنجه‌های روانی، ضرب‌وشتم وَ آزار جنسی قرار می‌گیرن! اما علی‌رغم تموم این مشکلات، زنان فلسطینی همچنان قوی و مصمم، به امید عدالت و آزادی برای کشورشون، در کنار مردان خانواده مقاومت میکنن و همین موضوعه که برای انسان‌های سراسر کره زمین تحسین برانگیزه!