مبارزه زنان فلسطینی با رژیم اسرائیل

معرفی زنان شجاع فلسطینی در مبارزه با اسرائیل

در سرتاسر جهان و در طول تاریخ، زنان از دیرباز رکن اصلی جنبش‌ها، قیام‌ها و انقلاب‌ها بوده‌اند، با این وجود هیچ‌گاه نامی از آن‌ها به میان نیامده است. روایات غربی از مبارزات فلسطینی غالباً فاقد روشنگری و تاکید بر نقش حیاتی زنان فلسطینی در مقاومت فلسطین است. از طرَب عبدالهادی، فعال حقوق زنان فلسطینی متولد جنین در سال 1910 که کنگره زنان فلسطین را تأسیس و در برابر اشغال فلسطین توسط بریتانیا مقاومت کرد، تا فاطمه بِرناوی که از جمله اولین کسانی بود که علیه استعمار اسرائیل حرکت کرد و اولین زندانی سیاسی زن فلسطینی بود.

این فهرست با نجود مِرنسی از ناسا که یکی از رهبران برنامه فضاپیمای اوریون است، و قصد دارد اولین زن را در سال 2024 به ماه بفرستد، حنان هروب که به عنوان یکی از بهترین معلمان جهان شناخته می‌شود، ادامه می‌یابد. البته زنان جوان و شجاع فلسطینی که امروز در خط مقدم نبرد هستند، مانند عهد تمیمی که با ضربه سیلی که صدای آن در سراسر جهان شنیده شد، اشغالگری اسرائیل را به چالش کشید، نیز از جمله موارد مهم این لیست هستند.

مونا اِل کُرد یکی دیگر از زنان شجاع فلسطینی است. روزنامه‌نگاری و گزارشات شجاعانه او که به پوشش استعمار دائم اسرائیلی‌ها در محله خود، یعنی شیخ جراح می‌پرداخت، منجر به انتشار گسترده وضعیت فلسطینی‌ها در سال 2021 شد. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین افراد مجله تایم انتخاب شد. داستان این زنان فلسطینی در تضاد با گزارش‌های هیجان‌انگیز و نژادپرستانه غرب است که آن‌ها را به‌ عنوان ناهنجاری در یک جامعه «ذاتاً مردسالار» به تصویر می‌کشد. در واقع، داستان‌های مقاومت زنان فلسطینی هم تاریخی و هم منسجم و کامل است. به عنوان مثال، در سال 1936، زنان فلسطینی اهل «بقعه الغریبیه» در واکنش به دستگیری دسته جمعی مردان فلسطینی توسط سربازان انگلیسی، به زندان تحت فرمان بریتانیا یورش بردند، سپس موفق شدند همه اسیران را آزاد کنند و به ممنوعیت اجباری تردد در روستا هم پایان دهند.علاوه بر این، زهرات الاقوان، که در ابتدا به عنوان یک سازمان اجتماعی زنان در یافا در سال 1933 تأسیس شد، بعداً توسط خواهران و معلمان فلسطینی به نام‌های محبه و عربیه خورشید، به یک گروه مسلح تماماً زنانه تبدیل شد. گروهی که مستقیماً با اشغالگری بریتانیا و افزایش فعالیت باندهای خشن و خلافکار شهرک‌نشینان صهیونیستی در فلسطین مقابله می‌کرد.

مونا اِل کُرد

اعتصابات سیاسی و طولانی‌مدت زنان فلسطین

نقش قدرتمند زنان فلسطینی در انتفاضه اول نیز باید در حافظه جمعی ما به یادگار بماند، چراکه اسرائیل را در آستانه فروپاشی قرار داد. در خلال این انتفاضه که در 8 دسامبر 1987 به یکباره آغاز شد، جبهه متحدی در سراسر جامعه مدنی فلسطین شکل گرفت، که شوک غیرمنتظره‌ای برای صهیونیست‌ها بود. پاسخ آنی این حرکت، سرکوب وحشیانه از سوی ‌اسرائیلی‌ها و قتل بیش از 1300 فلسطینی بود؛ بیش از 120000 نفر زخمی و بیش از 600000 نفر هم دستگیر شدند. نیروهای اشغالگر اسرائیل کمپین دستگیری، تبعید و اعدام دسته‌جمعی گسترده‌ای را علیه مردان فلسطینی به ویژه «رهبران» آن‌ها در طول انتفاضه، آغاز کردند.

در این راستا زنان فلسطینی به سرعت برخواستند تا خلأ بوجود آمده در رهبری قیام را پر کنند. در جریان این حرکت، تمام زنان فلسطینی، از نسل‌های مختلف، جناح‌های سیاسی، قشرهای طبقاتی، از مناطق شهری تا بخش‌های روستایی بسیج شدند. زنان فلسطینی از همه اقشار به طور ناگهانی مسئول تجمیع صدها هزار فلسطینی در تلاشی هماهنگ علیه استعمار و اشغال صهیونیست‌ها شدند. این جنبش از پایه سازماندهی شد، زیرا زنان بلافاصله شبکه‌های سیاسی را که قبلاً قطع شده بودند، متصل نموده، کمیته‌های مردمی را تشکیل دادند، اتحادیه‌های زنان را ایجاد کرده و اقدامات مثبتی را به انجام رساندند.

زنان فلسطینی شروع به راه‌اندازی اعتصابات سیاسی گسترده‌ای کردند که از جمله آن‌ها بایکوت و امتناع فلسطینی‌ها از پرداخت مالیات‌های ظالمانه‌ای بود که رژیم غاصب صهیونیستی از آن‌ها می‌گرفت. کالاهای اسرائیلی که فلسطینیان مجبور به استفاده از آن‌ها بودند (به دلیل قوانین نظامی، فلسطینیان حتی برای مصرف شخصی خود هم نمی‌توانستند کشاورزی کنند) نیز تحریم شدند.

شجاعت زنان در برابر بی‌رحمی اسرائیل

شجاعت زنان در برابر بی‌رحمی اسرائیل

زنان فلسطینی دهه‌ها قبل از تشکیل جنبش معروف بی‌دی‌اس (تحریم کالاهای صهیونیستی)، اولین تحریم و بایکوت جمعی را علیه اسرائیل به راه انداختند. آن‌ها برخلاف قوانین محدودکننده اسرائیل، باغچه‌های خانگی، و تعاونی‌های کشاورزی راه‌اندازی کردند و به زنان آموزش دادند که چگونه غذای مورد نیاز خود را پرورش دهند. هر مسئله‌ای که در جریان انتفاضه پیش می‌آمد، زنان فلسطینی به سرعت راه‌حل‌هایی را برای آن به دست می‌آوردند. آن‌ها حتی به آموزش پزشکی هم روی آوردند و به دلیل افزایش خشونت اسرائیلی‌ها علیه معترضان، تیم‌های پزشکی را برای ارائه مراقبت‌های اضطراری تشکیل دادند. زمانی که اسرائیل مدارس و دانشگاه‌های فلسطینی را در تلاش برای تضعیف بسیج سیاسی دانشجویان تعطیل کرد، زنان فلسطینی کلاس‌های آموزشی را سازماندهی کردند و در زیرزمین‌ها و ساختمان‌های متروک به تدریس پرداختند.

اعتصابات طولانی‌مدت در سراسر فلسطین با همکاری و هماهنگی مناسب، وابستگی به کالاهای اسرائیلی را به طرز چشمگیری کاهش داد و در نتیجه اقتصاد اسرائیل به شدت سقوط کرد. با گذشت هر سال از انتفاضه، این جریان، میلیون‌ها دلار خسارت به اقتصاد رژیم صهیونیستی وارد می‌آورد. البته پاسخ اسرائیل بسیار وحشیانه بود. آن‌ها مقررات منع رفت و آمد روزانه و دستگیری‌های دسته‌جمعی را اعمال کردند. همچنین به سربازان دستور داده شد تا استخوان‌های فلسطینی‌ها را بشکنند. آن‌ها خطوط تلفن کل شهرها و روستاهای فلسطینی را قطع کردند و تعداد زیادی از معترضان و یا سازمان‌دهندگان را به حبس خانگی محکوم کردند.

مبارزه همزمان برای آزادی ملی و برابری جنسیتی

با این حال، زنان فلسطینی بازهم مقاومت کردند و راه‌هایی را برای دور زدن موانع متعددی که اسرائیل بر سر راه آن‌ها قرار می‌داد، یافتند. حتی زمانی که اسرائیل پرچم فلسطین را غیرقانونی اعلام کرد، زنان گروه‌های بافتنی و خیاطی تشکیل ‌دادند و خودشان پرچم‌هایی را می‌دوختند تا در تظاهرات برافراشته شوند. هنگامی که نیروهای اسرائیلی چهره‌های برجسته زنان فلسطینی را در حبس خانگی قرار می‌داد، همان زنان نان می‌پختند و به طور مخفیانه جزوه‌هایی را در داخل نان‌ها قرار می‌دادند که جزئیات برنامه‌ها و تظاهرات آتی را شرح می‌داد. مادران فلسطینی سپس این اعلامیه‌ها را با استفاده از فلاخن‌هایی (قلاب‌سنگ) در روستاها، شهرها و اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی توزیع کردند؛ بدون اینکه نیروهای رژیم متوجه آن بشوند.

زنان فلسطینی همزمان در دو میدان مبارزه می‌کردند: مبارزه برای آزادی ملی و برای برابری جنسیتی! قدرت و عزم آن‌ها در طول انتفاضه اول توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرد، به طوری که ایالات متحده – حامی اصلی و نزدیک‌ترین کشور برای ‌اسرائیل مجبور شد به عدم تمایل برای شرکت در مذاکرات به رهبری جورج اچ. بوش، واکنش نشان داده و از حمایت مالی آن‌ها خودداری کند. سپس اولین دور این مذاکرات، معروف به کنفرانس مادرید، در سال 1991 برگزار شد. به این ترتیب برای اولین بار از زمان آغاز استعمار شهرک‌نشینان صهیونیست، فلسطینی‌ها نیروهای اشغالگر را به زانو درآوردند که این تاثیر اقدامات زنان فلسطینی بود.

مبارزه برای آزادی ملی
عهد تمیمی

نادیده گرفتن نقش حیاتی زنان در جنبش‌های فلسطین

متأسفانه، کنفرانس مادرید به سرعت تحت تأثیر توافقنامه اسلو در سال 1993 قرار گرفت. این مذاکرات به طور مخفیانه توسط مقامات کاملاً مرد سازمان آزادی‌بخش فلسطین در خارج از کشور آغاز شد و در نهایت منجر به امضای آن توافق‌نامه شد. البته جالب است بدانید که آن‌ها هیچ نقشی در انتفاضه نداشتند و از تلاش‌های خستگی‌ناپذیر زنان فلسطینی سوءاستفاده کردند. این توافق زندگی فلسطینیان را تا به امروز بدتر کرده؛ به علاوه، ناگفته نماند که این پیمان طبقه سیاسی فاسدی را هم ایجاد نمود که امروزه به نام «تشکیلات خودگردان فلسطین» شناخته می‌شود. در واقع آن‌ها نه تنها درگیر رسوایی‌های فسادانگیز خود هستند، بلکه فعالانه با اشغالگران اسرائیل برای سرکوب مقاومت فلسطین همکاری می‌کنند.

در نهایت، نباید فراموش کرد که زنان فلسطینی چقدر نقش حیاتی و قدرتمندی را در مبارزه علیه استعمار، اشغال و آپارتاید رژیم اسرائیل ایفا کرده‌اند و به آن ادامه می‌دهند. برای پیروزی هر انقلابی، مشارکت و همکاری زنان در هر مرحله، بسیار ضروری است.

پیشنهاد ما:

“سرگذشت زنان فلسطینی، اشغال و جنگ”

منابع:

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *